Poniższy szablon należy odpowiednio uzupełnić.

  • Układ należy zachować (z dopuszczeniem minimalnych modyfikacji).
  • Opis nie powinien przekraczać 10 stron przeciętnego ekranu laptopa.
  • W razie potrzeby należy założyć podstrony (na końcu z rozdziałem "Co dalej?" i odnośnikiem do kolejnego rozdziału dokumentacji).
  • Język opisu - polski. W sytuacji, gdy zasadnicza dokumentacja usługi ma być po angielsku, w tym rozdziale powinny znaleźć się podstawowe informacje pozwalające zorientować się w zaletach usługi i zgrubnie w wymaganych krokach do jej uruchomienia.
  • Uprawnienia do odczytu strony (Tools/Restrictions) mogą byś ustawione na "Confluence-users" w pisania dokumentacji, inaczej będzie widoczna od razu dla osób niezalogowanych.
  • Pytania dotyczące systemu dokumentacji: Hubert Siejkowski,
  • Pytania dotyczące Podręcznika Użytkownika: Unknown User (plgfilocha).
Pomoc w pisaniu stron w Confluence: https://confluence.atlassian.com/display/DOC/Using+the+Editor

Krótki opis usługi

Dla kogo jest przeznaczona, jakie najważniejsze możliwości oferuje?

Aktywowanie usługi

Etapy aktywacji usługi GridExtrusion3d:

Pierwsze kroki

Interfejs generacji plików wejściowego do usługi GridExtrusion3d został opracowany jak makro pakietu Microsoft Excel. Do generacja pliku zawierającego geometrię oraz pliku wsadowego użyto makr napisanych w języka Visual Basic który jest składnikiem każdego pliku Excel. Po uruchomieniu pliku Excel – GridExtrusion3d należy aktywować makra w skoroszycie (rys.1).

Rys. 1. Aktywowanie makr w pliku Excel – Extrusio PlGrid.

 

Interfejs użytkownika składa się z dwóch kart: „Def_Geom” służącej do generacji geometrii oraz karty „GenInputFile”  służącej do generacji pliku wsadowego z warunkami prowadzenia procesu wyciskania. Generacja pliku z geometrią odbywa się w karcie Def_Geom. Interface użytkownika został przedstawiony na rysunku 2.

 

Rys. 2. Interface użytkownika – karta Def_geom.

 

Karta definicji konturów ta zawiera definicję trzech profili:

  1. Container contour – profil ten ma kształt koła i jest generowany automatycznie na podstawie promienia oraz ilości elementów podanych przez użytkownika,
  2. Die contur – profil matrycy może być podany przez użytkownika na dwa różne sposoby - w formie tabelarycznej (współrzędne węzłów x, y) lub poprzez wybór z menu predefiniowanych kształtów.
  3. Prechamber contur – profil kanału wstępnego może być podany przez użytkownika na dwa różne sposoby - w formie tabelarycznej (współrzędne węzłów x, y) lub poprzez wybór z menu predefiniowanych kształtów.

Menu predefiniowanych kształtów znajduje się po prawej stronie interfejsu. Użytkownik podaje nazwę, typ profilu( z rozwijalnego menu ) ilość węzłów oraz parametry definiujące kształt rys 3.

 

Rys. 3. Lista predefiniowanych kształtów.

 

Aby skorzystać z predefiniowanego kształtu należy z rozwijalnego menu wybrać interesujący kształt oraz wcisnąć przycisk strzałkę (rys.4).

 

Rys. 4. Wybór predefiniowanego kształtu.

 

Możliwe jest również dowolne przemieszczanie profilu po lustrze matrycy. Aby można było skorzystać z tej funkcji należy podać odległość przemieszczenia kształtu oraz skorzystać ze strzałek definiujących kierunek przesunięcia (rys. 5).

 

Rys. 5. Przemieszczanie profilu po lustrze matrycy.

 

Po prawej stronie interfejsu umieszczono wykres przedstawiający kształty zdefiniowane przez użytkownika. W górnym prawym rogu interfejsu znajduje się pole nazwy generowanego pliku oraz przycisk do generacji pliku z geometrią.  Interfejs został zabezpieczony w taki sposób aby użytkownik mógł modyfikować tylko dane geometryczne (współrzędne węzłów ). Reszta parametrów ( liczba węzłów, liczba elementów itd.) obliczana jest automatycznie. Po wciśnięciu klawisza Gen *CRS file geometria przetwarzana jest do siatki mes (elementy 3 węzłowe) i zapisywana jest do pliku w trybie binarnym. Ponieważ program może pracować z wieloma konturami na raz na tym etapie należy wygenerować wszystkie potrzebne pliki wsadowe z geometrią.

Generacja pliku wsadowego zawierającego informacje o warunkach realizacji procesu wyciskania danych reologicznych, termomechanicznych, krytycznej funkcji odkształcenia oraz informacji o plikach graficznych używanych w symulacji realizowana jest w zakładce GenInputFile (rys. 6).

 

Rys. 6. Interfejs do generacji pliku wsadowego indata.extr.

 

Interfejs został podzielony na cztery części. W pierwszej części definiowany jest model naprężenia uplastyczniającego, funkcja granicznej odkształcalności oraz dane termo mechaniczne niezbędne do wykonania obliczeń. W tej części również podano równania, jakie obecnie są używane do realizacja zadania wyciskania. W drugiej części „Other parameters” zawarte są informacje o geometrii narzędzia, parametry siatki mes oraz parametrach wyciskania takich jak współczynnik tarcia, temperatura narzędzia oraz współczynnikach przewodzenia i wymiany ciepła. W ostatniej zakładce „Geometry files” umieszczono nazwy plików zawierających dane geometrii narzędzia, które dołączane są do obliczeń. Cześć interfejsu „Optimization parameters” została poświęcona problemowi optymalizacji. W tej części można zdefiniować kilka wariantów prędkość wyciskania, temperatura wsadu oraz wysokość kanału wstępnego (zmienne Nr of war). Proces optymalizacji wygląda następująco - jeżeli np. zmienna Nr of war dla prędkości wyciskania jest równa 2 oraz zmienna Nr of war dla temperatury wsadu jest równa 2 wygenerowane zostaną cztery warianty obliczeń (kombinacja warunków). Następnie wariantów obliczeń mnożona jest przez „Nr of files”, czyli liczbę plików zawierających geometrię. Pliki te mogą zawierać taką samą geometrię, przy czym na przykład położenie kanału matrycy może być zmienne (np. dla zadania optymalizacji umiejscowienia kanału matrycy).

Konstrukcja programu - interfesu jest dość prosta. Każde pole zawierające dane procesu zostało odpowiednio nazwane (rys. 7.) – np. zmienna kod modelu naprężenia uplastyczniającego (komórka C6). Takie podejście powoduje, iż użytkownik może dowolnie przemieścić elementy interfejsu (poukładać je wg swojego uznania), co nie wpłynie na poprawne generowanie pliku *.extr

    

Rys. 7. Nazwy zmiennych w arkuszu.

 

Każdy parametr umiejscowiony w interfejsie został odpowiednio opisany poprzez komentarze. Komentarz zawiera informacje o danym parametrze oraz w przypadku zmiennych parametrycznych procesu ich wymiar fizyczny. Przykładowe opisy przedstawiono na rysunku 8.

 

Rys. 8. Opis przykładowych zmiennych w interfejsie użytkownika

 

Aby wygenerować plik wystarczy wcisnąć przycisk „Gen data file”(w trybie „CalcMode”). Plik wynikowy zostanie zapisany na dysku w katalogu, z którego uruchamiany jest Excel -Interfejs. Interfejs został również wyposażony w funkcjonalność pozwalająca na sprawdzić dostępność usługi Eztrusion na klastrze. W takim przypadku z menu rozwijalnego przedstawionego na rysunku 9 należy wybrać funkcję „TaskMode

 

Rys. 9. Sposób wyboru trybu obliczeń „CalcMode” oraz trybu testowego „TaskMode”.

 

Usługa Extrusion-Grid została zaimplementowana w języku Fortran oraz skompilowana za pomocą kompilatora IntelFortran. Paczka obliczeniowa składa się z skompilowanego programu tekstowego pliku wsadowego, w którym zawarte są warunki prowadzenia procesu oraz z pliku lub plików binarnych zawierających informacje o kształcie matrycy, kanału wstępnego oraz kontenera. Program na postawie pliku wsadowego generuje odpowiednią liczbę wątków programu (wersja sekwencyjna), które obliczane są na odrębnych procesorach. Usługa została udostępniona za pomocą oprogramowania QosCosGrid-Icon. Interfejs wystawionej usługi przedstawiono na rysunku 10.

 

Rys. 10. Interfejs programu QCG-icon do zlecania zadań obliczeniowych. 

 

W oparciu o interfejs przedstawiony na rysunku 10 zlecane są zadania obliczeniowe. Aby zlecić zadanie wybiera należy z paska narzędzi wybrać „Plik” a następnie a następnie „zleć zadanie”, co spowoduje pojawienie okna dialogowego przedstawionego na rysunku 11. Z typu pliku wybrać należy usługę Extrusion oraz plik z rozszerzeniem *.extr.

 

Rys. 11. Okno dialogowe do wyboru pliku z warunkami procesu.

 

Po wybraniu odpowiedniego pliku wsadowego *.extr pojawi się następujące okno dialogowe służące do określenia ewentualnych dodatkowych plików z geometrią (rys. 12). Po wybraniu opcji dodaj plik można dołączyć kolejne pliki graficzne, które pojawią się w górnej części okna. Aby dodane pliki zostały dodane do obliczeń należy je zaznaczyć w oknie wyboru. Dla opracowanej usługi, jako rodzaj aplikacji należy wybrać albo „Sekwencyjna” albo „Równoległa z topologią”. Resztę ustawień jest domyślna i nie należy ich zmieniać.

 

Rys. 12. Okno dialogowe do zlecania zadań obliczeniowych.

 

Po wciśnięciu klawisza „Zleć zadanie” dane wysyłane są do obliczeń. W interfejsie QCG-icon pojawi się godzina rozpoczęcia zadania po zakończeniu w miejscu stan zadania zostanie wyświetlony komunikat „Zakończone”(rys. 13). Jeżeli pliki wsadowe zawierają błąd lub nastąpił problem z wykonaniem zadania w stanie zadania pojawi się informacja „Zakończone błędem”. Po wykonaniu obliczeń wyniki automatycznie ładują się na dysk do folderu, z którego zostało wykonane zlecenie obliczeń (rys. 14).

 

Rys. 13. Widok interfejsu po wykonaniu obliczeń.

 

 

Rys. 14. Struktura folder z katalogami wykonanych zadań po realizacji obliczeń. 

 

Katalog z wynikami (rys. 15) zawiera pliki wejściowe oraz pliki wynikowe (w tym przypadku plik extrusion_var_1.f2d ). Plik wyjściowy jest formatu ParaView. 

 

Rys. 15. Katalog z wynikami obliczeń.

 

Rezultaty obliczeń numerycznych zapisane są w formacie interpretowalnym przez darmowe oprogramowanie ParaView. Interface użytkownika jest dość intuicyjny (rys. 16)

 

Rys. 16. Interfejs użytkownika oprogramowania ParaView.

 

W celu wczytania wyników obliczeń z paska narzędzi wybieram File/Open a następnie wybieramy katalog z wynikami obliczeń (rys. 17).

 

Rys. 17. Katalog z wynikami obliczeń.

 

Jeżeli wynikiem działania usługi Extrusion jest kilka plików wynikowych wyświetlony zostanie znak „+” przy pliku *.vtu (rys. 16).  W oknie wyboru zaznaczamy plik z rozszerzeniem vtu a następnie wciskamy klawisz ok. Operacja ta spowoduje pojawienie się okna wyboru odpowiedniego formatu pliku (rys. 18) w którym należy wybrać format legacy VTK files.

 

Rys. 18. Wybór formatu pliku.

 

Po wyborze formatu należy wcisnąć przycisk ok. co spowoduje wyświetlenie interfejsu programy ParaView rys. 19.

 

Rys. 19. Interfejs użytkownika programu ParaView po wczytaniu pliku wynikowego.

 

Następnie należy wybrać zakładkę properties oraz wcisnąć klawisz Apply, co spowoduje wyświetlenie wyniku w głównym oknie interfejsu (rys. 20).

Rys. 20. Wyniki analizy numerycznej przedstawione za pomocą ParaView.

 

Obracanie modelu odbywa się za pomocą myszki. Wyniki obliczeń (temperatura, przemieszczenia itd.) wybiera się w górnej części interfejsu jak to przedstawiono na rysunku 21. Aby dołączyć legendę do wizualizatora należy kliknąć obiekt zaznaczony owalem na rysunku 21.

 

Rys. 21. Wybór wyników obliczeń.

 

Dodatkowe informacje związane z użytkowaniem oprogramowania ParaView znajdują się w instrukcji obsługi: http://paraview.org/paraview/help/documentation.html

 

W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt przez system HelpDesk,