Moduł Magnituda ML liczy magnitudy stacyjne. Magnituda ML jest magnitudą Richtera (1936) wyznaczoną z amplitudy symulacji sejsmometru Wooda-Andersona (W-A) (Anderson i Wood, 1925). Z korekcją na odległość według tabeli Richtera (1958). Liczenie magnitudy ML wywoływane jest z menu poleceniem Magnitude ML lub przez wciśnięcie klawisza M. Pojawia się okno do liczenia magnitudy ML (Rys. 16). Z lewej strony (4) wyświetlane są sejsmogramy rzeczywiste (trzy kanały) dla danej stacji z zaznaczoną fazą a poniżej są symulowane sejsmogramy (W-A).
Rys. 16 Okienko liczenia magnitudy ML
ML może być liczona z jednej lub kilku składowych. W przypadku liczenia z kilku składowych, należy zaznaczyć składowe (3) i metodę liczenia amplitudy (5). Można wybrać jedną z metod liczenia amplitudy zbiorczej a:
- Squere root of squeres – a = sqrt(izaz2 + inan2 + ieae2),
- Root mean squeres – a = sqrt((izaz2 + inan2 + ieae2) / n),
- Mean – a = (|izaz2| + |inan2| + |ieae2|) / n,
- Sum – a = |izaz2| + |inan2| + |ieae2|,
- Max – a = max(|izaz2|, |inan2|, |ieae2|),
gdzie ac oznacza amplitudy wyznaczone na danej składowej (c = z, n, lub e), ic jest opcją czy dana składowa jest wybrana ic = 1 lub niewybrana ic = 0, natomiast n = iz + in + ie. Amplituda liczona jest w milimetrach. Wielkość magnitudy jest korygowana na odległość epicentralną zgodnie z tabelą Richtera (Richter 1958). Przed liczeniem magnitudy, należy policzyć lokalizację wstrząsu.
W oknie ML liczone mogą być jednocześnie magnitudy dla wszystkich faz/stacji. Wybór następnej stacji następuje przez wybór fazy w okienku (1). Następnie należy przeciągnąć myszką po sejsmogramach W-A obejmując oknem czasowym skrajne wartości amplitud dla wybranych kanałów. Zaznaczane są wtedy na sejsmogramach W-A czerwonymi kreskami wartości skrajne amplitud, liczona ich wartość p-p, liczona amplituda zbiorcza i magnituda stacyjna. Nie jest ona jeszcze zapamiętana, co jest sygnalizowane komunikatem (not confirmed). Dopiero wciśnięcie Ok zatwierdza wszystkie policzone magnitudy i zamyka okienko.