Optymalizacja Simlex jest oparta na metodzie Neldera–Meada inaczej zwaną sympleksową metodą spadku (ang. downhill simplex method). Wyznacza ona minimum nieliniowej funkcji wielu zmiennych bez korzystania z pochodnych. Dzięki temu może być stosowana do funkcji nieróżniczkowalnych. Została opisana po raz pierwszy przez Neldera i Meada (1965).
Konfiguracja wymaga podania współczynników zmiany simplex-u. Do definiowania parametrów służy okno
